Πλατεία Μαρκόπουλου

Α΄ ΕΠΑΙΝΟΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ -1996

Αρχιτέκτονες: Α. ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ – Β. ΓΚΙΚΑΠΕΠΠΑΣ

Ο δημόσιος ανοιχτός χώρος είναι το πεδίο υλοποίησης ενός αιτήματος συλλογικότητας, αστικής αναπνοής και σημείου αναφοράς, ενώ παράλληλα φορέας ιδεολογικών θέσεων – αντιπαραθέσεων και πολιτισμικών αντιλήψεων. Χαρακτηριστική ιδιότητα του, είναι η διάρθρωση της κεντρικότητας του, το χωρικό ανάλογο ενός κοινωνικού κεντρικού πυρήνα, ως συνάθροιση, συνάντηση, ταυτοχρονία. Οργανώνεται για τη λειτουργία ενός συστήματος επικοινωνίας, όπου ορίζεται όχι μόνον ως πεδίο φυσικής συνεύρεσης, θέασης τρόπου ζωής, αλλά και ως όσμωση ηλικιακών ομάδων, ανταλλαγή σημάτων, συμβόλων και συμπεριφορών, αφομοιώνοντας στρατηγικές οπτικής αντίληψης. Ανάγεται σε βασικό παράγοντα κοινωνικοποίησης, ως χώρος προσανατολισμού, ταύτισης και οικειοποίησης, ένας ζωτικός χώρος δράσης.  Είναι ο δόκιμος τόπος, με χρονικό βάθος, που αναπτύσσεται και εξελίσσεται η αστικότητα, υποβάλλεται σε διαδικασία αποδοχής, τόσο ως υλική κατασκευή, όσο και ως νοηματικά φορτισμένο πολιτισμικό προϊόν. Καταγωγική του προέλευση αποτελεί ο αρχετυπικός χώρος της αγοράς, η “πλατεία οδός”, όπου παραλαμβάνει δράσεις, ως ενιαία χωρική οντότητα, ως μια αστική σκηνή, ένα όλον έτοιμο να δεχτεί και όχι να επιβάλλει. Ανοιχτό και ελεύθερο, όπου ο κάτοικος ή επισκέπτης της, εναλλάσσοντας ρόλους θεατή – ηθοποιού, καθήμενου – διερχόμενου, καθιστά το δημόσιο αυτό πεδίο, άρθρωση και γεγονός συνάντησης.

Οι ιδιότητες που ορίζουν και σημασιοδοτούν την παρουσία του:

-η διαχρονική θεώρησή του, ως ένα νοητικό σχήμα διευρυμένου υποδοχέα

-η τυπολογική διάταξη του, ως οργανωτική κυρίαρχη δομή

-ο προσδιορισμός των ορίων και η “πορώδης” επεξεργασία τους, ώστε να  αναδεικνύεται η ιδιότητα της σύγκλισης και της διείσδυσης

-οι γεωμετρικές του ιδιότητες, που υποστηρίζουν με ακρίβεια το σχεδιασμό και την  υλοποίηση των χαρακτήρων του

-η ανάπτυξη πλέγματος δομών, ως διασύνδεση και αλληλεπίδραση με τα στοιχεία του  περιβάλλοντος του

-η διαχείριση της εκτεταμένης κλίμακάς του

-η θεατρικότητα στην οποία υποβάλλεται η επιφάνειά του