Παπάφη-Ανοιχτό δημόσιο Κτίριο

“ΑΝΟΙΧΤΟ” ΔΗΜΟΣΙΟ ΚΤΙΡΙΟ
ΕΥΦΗΜΟΣ ΜΝΕΙΑ Αρχιτεκτονικού διαγωνισμού προσχεδίων ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΧΩΡΩΝ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ ΚΟΙΝΗΣ ΩΦΕΛΕΙΑΣ (ΠΡΩΗΝ ΣΤΑΒΛΟΙ ΠΑΠΑΦΗ) – ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ – 2018

Αρχιτεκτονική μελέτη:
Β. ΓΚΙΚΑΠΕΠΠΑΣ – Δ. ΛΟΥΚΟΠΟΥΛΟΣ, αρχιτέκτονες μηχανικοί ΕΜΠ
Συνεργάτες αρχιτέκτονες: Ε.ΜΠΙΛΛΑ, Χ.ΤΣΙΡΩΝΗ
Φοιτητές αρχιτεκτονικής: Ι. ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΙΔΗΣ, Χ. ΜΑΜΜΗ
Στατική μελέτη: Χ. ΓΑΝΤΕΣ , πολ-μηχ., καθηγητής ΕΜΠ
ΗΜ μελέτη: Κ. ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΣ , Η/Μ μηχανικός
Συγκοινωνιακή μελέτη : Κ. ΚΕΠΑΠΤΣΟΓΛΟΥ, πολ-μηχ., επίκουρος καθηγητής ΕΜΠ
Γεωτεχνική Μελέτη: Ν. ΡΟΥΣΣΟΣ, μεταλλειολόγος μηχ. ΕΜΠ

Η πρόταση επιχειρεί να εντάξει μια κτιριακή δομή μικτών χρήσεων στον αστικό ιστό και να απαντήσει στη βούληση της δημοτικής αρχής, για βελτιστοποίηση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών προς τον πολίτη, στον τομέα της κοινωνικής πολιτικής και αλληλεγγύης, ενεργοποιώντας χωρικές διασυνδέσεις, συμπληρώνοντας, ενισχύοντας και νοηματοδοτώντας με την παρουσία του την πόλη.
Εστιάζει και διερευνά 4 θεματικές ενότητες, προσεγγίζοντας αντίστοιχες χωρικές έννοιες, όπως:
1. Το ανοιχτό δημόσιο κτίριο, ως μια διαχείριση των ροών και των προσβάσεων εντός ενός κτιριακού σχηματισμού, με δεκτικό και συμμετοχικό ρόλο. Η αμφισβήτηση των κλειστών ορίων προβάλλεται ως μια θεώρηση της ισορροπίας της κτιριακής μάζας προς τον υπαίθριο χώρο, που ανήκει τόσο στο κτίριο όσο και στην πόλη, ως μια χωρική συνθήκη αλληλοπροσδιορισμού.
2. Ο προνοιακός χαρακτήρας της κτιριακής δομής. Η διαδικασία της σχηματοποίησης επιδρά στην παραγωγή χωρικών αναπτυγμάτων, ικανά να λειτουργήσουν ως ‘μεταφορά’ της προστασίας και φροντίδας της ανθρώπινης υπόστασης και συμπεριφοράς, λόγω ευαίσθητων συνθηκών διαβίωσης, αρχές που προωθούν το ίδιον της αλληλεγγύης.
3. Εκπαιδευτικό Οικοσύστημα προσχολικής ηλικίας. Η αφομοίωση και η διακριτή παρουσία ενός βρεφονηπιακού σταθμού ικανού να προετοιμάσει και να εξυπηρετήσει τις ανάγκες φροντίδας και προετοιμασίας των νηπίων ως η μετάβαση από τον ‘κόσμο της κατοικίας’ στον ‘κόσμο της πόλης’, ορίζοντας συνθήκες και περιβάλλοντα γόνιμης δημιουργικότητας, απασχόλησης και οικειοποίησης.
4. Ο ενδιάμεσος υπαίθριος χώρος που διασυνδέει, εισχωρεί και αλληλεπιδρά ενεργά στο αστικό τοπίο, διαμορφώνοντας τόπους που διαχέουν τη σημασία τους, νοηματοδοτώντας και ορίζοντας μια χωρική ταυτότητα φυσικού, πολιτιστικού και αστικού περιβάλλοντος.